ZUS od rekompensaty przekazanej pracownikowi przebywającemu w zagranicznej podróży służbowej - interpretacja ZUS

Kwota wypłaconego pracownikowi świadczenia pieniężnego będącego rekompensatą za podróż międzynarodową nie stanowi należności przysługującej pracownikowi z tytułu podróży służbowej. Tym samym takie świadczenie nie może zostać wyłączone z podstawy wymiaru składek ZUS.

(interpretacja indywidualna Oddziału ZUS w Lublinie z dnia 7 lipca 2021 r., znak: WPI/200000/43/480/2021)

Stan faktyczny

Wnioskodawca (przedsiębiorca) po dokonaniu stosownej zmiany w przepisach wewnątrzzakładowych, pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowcy w transporcie międzynarodowym planuje za każdy dzień zagranicznej podróży służbowej wypłacać dietę oraz tzw. rekompensatę za podróż międzynarodową. Jak wyjaśnił, wskazana rekompensata ma być składnikiem wynagrodzenia mającym na celu zrekompensowanie pracownikowi ponoszonych niedogodności. W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli wypłacona pracownikowi dieta i rekompensata za podróż w transporcie międzynarodowym nie będą przewyższały limitów wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167), wtedy będą one wyłączone z podstawy wymiaru składek ZUS na podstawie § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949), dalej: rozporządzenia składkowego. Natomiast, gdy wypłacona pracownikowi dieta oraz rekompensata łącznie będą przewyższały limity diet, o których mowa w rozporządzeniu z tytułu podróży służbowej - będą one wtedy stanowiły podstawę wymiaru składek w części przewyższającej przedmiotowe limity.

Wnioskodawca nie będąc jednak pewnym swojego stanowiska, zwrócił się do ZUS o jego potwierdzenie.

Stanowisko ZUS

Organ rentowy nie zgodził się z oceną sprawy przez Wnioskodawcę. Zwrócił uwagę, że przepis § 2 ust.1 pkt 15 rozporządzenia składkowego stanowi wyjątek od ogólnej zasady uwzględniania w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe każdego przychodu uzyskiwanego przez pracownika i jako mający charakter przywileju, podlega ścisłej wykładni. Oznacza to, że powinien on być interpretowany bez dokonywania wykładni rozszerzającej. Przypomniał jednocześnie, że powołany przepis wyłącza z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika. Z tym że świadczenia te nie podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek ZUS wyłącznie do wysokości określonej w rozporządzeniu w sprawie podróży służbowej. W myśl § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują diety, zwrot kosztów (przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów, innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb).

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie ww. przepisu, brak jest podstaw do przyjęcia, iż z wyłączenia przewidzianego § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia składkowego mogłaby również korzystać rekompensata za podróż międzynarodową. Nie stanowi ona bowiem należności przysługującej pracownikowi z tytułu podróży służbowej w rozumieniu ww. przepisu. W efekcie wypłaconą pracownikowi przebywającemu w zagranicznej podróży służbowej rekompensatę za podróż międzynarodową należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy.