Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 24 (1067) z dnia 20.08.2020

Sfinansowanie ubezpieczenia zdrowotnego pracownikowi w zagranicznej podróży służbowej - interpretacja KIS

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 czerwca 2020 r., nr 0115-KDIT2.4011.242.2020.4.ES)

Stan faktyczny i stanowisko Wnioskodawcy

Spółka (Wnioskodawca) wysłała w podróż służbową swojego pracownika za granicę. W związku z tą podróżą wykupiła pracownikowi dodatkowe ubezpieczenie zdrowotne. Jak wskazała, kupuje ona dodatkowe ubezpieczenie zdrowotne, mimo że pracownik, podróżujący w krajach UE, będzie posiadał ważną kartę EKUZ. Z kolei w przypadku podróży służbowej do krajów spoza UE, zakup ww. ubezpieczenia jest zasadny, gdyż pracownik nie posiada żadnego innego ubezpieczenia. Spółka dodała, że zakup ubezpieczenia zdrowotnego obejmuje również świadczenia inne niż gwarantowane zgodnie z przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w UE (o których mowa w art. 5 pkt 32 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). Ubezpieczenie zdrowotne, które spółka wykupiła, wykracza zakresem poza koszty określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Spółka zapytała organ podatkowy, czy dla pracownika wyjeżdżającego za granicę, wartość ww. ubezpieczenia zdrowotnego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Jej zdaniem w kraju UE, gdzie pracownik będzie posiadał ważną kartę EKUZ, wartość dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego stanowi dla niego przychód podlegający opodatkowaniu PIT, natomiast w przypadku podróży do krajów spoza UE - nie podlega opodatkowaniu, ponieważ pracownik nie ma tam żadnego innego ubezpieczenia.

Stanowisko Dyrektora KIS

Organ podatkowy nie zgodził się z takim rozstrzygnięciem. Jak wskazał, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Stanowi o tym art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy. Z kolei wysokość oraz warunki ustalania ww. należności określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz. U. poz. 167). Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

• diety;
   
• zwrot kosztów:
   
• przejazdów,
   
• dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   
• noclegów,
   
• innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Powołując dalsze przepisy tego rozporządzenia (§ 19) organ podatkowy zauważył, że w przypadku choroby powstałej podczas podróży zagranicznej, pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych niezbędnych kosztów leczenia za granicą. Zwrot ww. kosztów następuje ze środków pracodawcy, z wyjątkiem świadczeń gwarantowanych udzielonych zgodnie z przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w UE (o których mowa w art. 5 pkt 32 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). Ponadto, nie podlegają zwrotowi koszty zakupu leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chirurgii plastycznej i kosmetycznych oraz koszty nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych lub okularów. Natomiast w razie zgonu pracownika za granicą, pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Dyrektor KIS wyjaśnił, że pracodawca, finansując pracownikowi ubezpieczenie, którego celem jest zabezpieczenie przed ewentualnymi wydatkami związanymi ze zwrotem niezbędnych kosztów leczenia pracownika za granicą, do których był zobowiązany przepisami ww. rozporządzenia, w istocie zabezpiecza siebie przed koniecznością ponoszenia ww. kosztów (z własnych środków). Zdaniem Dyrektora KIS, poniesienie kosztów ubezpieczenia w tym zakresie jest dokonywane w interesie pracodawcy, dlatego też wartość wykupionej przez niego składki ubezpieczeniowej nie stanowi przychodu pracownika. Natomiast wydatki poniesione tytułem ubezpieczenia w pozostałym zakresie mają na celu ochronę interesów pracowników. Nie powodują uszczuplenia ich majątku, do którego musiałoby dojść, gdyby nie sfinansowanie ww. wydatków przez pracodawcę, a więc stanowią dla nich przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy. W tym zakresie pracodawca realizuje na rzecz pracowników nieodpłatne świadczenie, które stanowi dla nich przychód ze stosunku pracy.

Odnosząc powyższe do sytuacji przedstawionej przez spółkę organ podatkowy podsumował:

"(...) w związku z ubezpieczeniem pracownika w zagranicznej podróży służbowej, jedynie równowartość składek zapłaconych przez Wnioskodawcę tytułem sfinansowania ubezpieczenia obejmującego niezbędne koszty leczenia pracownika za granicą, do których zwrotu byłby zobligowany Wnioskodawca stosownie do § 19 ww. rozporządzenia w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, nie stanowi dla pracownika przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, wartość zapłaconej z tego tytułu składki ubezpieczeniowej przez Wnioskodawcę nie będzie zaliczana do przychodów pracownika wynikających ze stosunku pracy.

Natomiast równowartość składek z tytułu wykupu przez Wnioskodawcę dla pracownika ubezpieczenia w pozostałym zakresie stanowi przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wartość tych składek opłaconych za pracownika, Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do przychodów pracownika oraz obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy (...)."